er tussen in, en in het midden

ik zit overal tussen in, zeg ik. tussen de databank hier, waar ik aan kan maar niet in mag, en de databank daar, waar ik in mag, maar niet aan kan. tussen het ene centrum, bij filosofen en politicologen, en het andere instituut, bij de juristen – en maar heen en weer. tussen statuten, half student half visiting scholar – en maar uitleggen, aan al die bureaucraten, hoe dat nu precies zit. maar vooral: tussen de gangbare leeftijden – hier in huis en aan de universiteit. geen begin-twintiger meer, zoals de vele graduate students, hard aan het werk, vol van het leven, single of in een prille relatie, zoekend en benieuwd naar hun plek in de wereld. maar ook lang geen eind-dertiger, zoals de meeste visiting scholars, nog steeds hard aan het werk, het leven ondertussen gezien, al lang single of getrouwd met kinderen (en bijgevolg maar heel kort hier), comfortabel op hun plek in de wereld. en ik er tussen in, soms comfortabeler bij de één, soms liever in het gezelschap van de ander. er tussen in en soms een beetje alleen.

dat mag ik niet zeggen, zegt hij, er tussen in. want iedereen is tussen in. want ik heb mijn eigen plek. daar moet ik van uit gaan. ik in het midden. fier zijn op mezelf.

in het midden van wat?

in het midden van nergens. daar stuurden ze ons met een gele schoolbus naartoe. vijfendertig vijfentwintigjarigen, vijf vijfendertigjarigen en ik. “community weekend” heet dat. met zijn vijven een kamer delen, het ijs breken, kennismaken, groepsgevoel kweken, onnozele spelletjes spelen, het hoofdgerecht weggooien en twee desserts eten, kou lijden, vuurtje stoken en veel te weinig slapen. eenenveertig “gelukkigen” – het weekend was immers gratis en de plaatsen werden verloot – kan je trots zijn op het lot?

in het midden van de nacht in het midden van nergens marshmallows en stukjes pizza roosteren in het kampvuur, omringd door mensen van alle continenten. bizarre vaststelling voor ons allemaal, noord amerika, latijns amerika, europa, azië, afrika en oceanie. jammer dat er niemand een pluchen pinguin bij had. maar we waren er allemaal wel een beetje fier op.

in het midden van de Atlantische oceaan. het lijkt alsof jouw accent daar vandaan komt, zei iemand aan dat kampvuur. dat krijg je dan als je engels leert van een ierse, ooit verslaafd was aan een australische tv-serie, het brits accent er op de middelbare school ingedrild werd en aan de unief bevriend raakte met een canadees en dan een half jaar in amerika gaat wonen. a mid-atlantic accent. kan je trots zijn op iets waar je nog nooit van gehoord had?

in het midden van het bos, in het midden van die nacht, in het midden van nergens stond ik met een vijfentwintigjarige en een vijfendertigjarige te kijken naar het betoverde, bevroren meer.

we werden er stil van.

tussen twee vrienden wandelde ik daarna in stilte naar huis.