Het ga je goed

Het ga je goed, zei je
Beslist, want je wist dat je me misschien nooit meer zou zien
Tot ziens, zei ik
Onzeker, en ik kwam op niets beters

En als ik het zeker had geweten?

Zou ik je vergeven voor de keer dat je me kwetste?
Zou ik je trots maken door te vertellen hoe het met me gaat?
Zou ik je vragen hoe ik iets moest aanpakken?
Zou ik je verzekeren dat je alles had gedaan?
Zou ik met je discussieren over het nieuws in de krant?
Zou ik met je lachen om een oud, straf verhaal?
Zou ik met je huilen om al het verlies?
Zou ik je bedanken voor de mooie mensen die je in mijn leven bracht?
Zou ik je omhelzen voor al die keren dat je mij in je armen sloot?
Of zou ik nog een keer zwijgend bij je komen zitten?

Misschien zou ik wel gewoon zeggen: het ga je goed Willy, papa

Tot ziens


(Willy, de vader van Kathya, Patrick en Bruno, en de man van Colette, overleed op vrijdag 25 mei. De begrafenis vond vanochtend, zoals hij dat wenste, in intieme kring plaats.)